Słów kilka na wstępie

Zaczynając omawianie krojów pisma, nie sposób pominąć podstawową kwestię jaką jest ich podział. 

Kroje pism dzielimy przez wzgląd na cechy wizualne, przeznaczenie, pochodzenie itp.


Podział 1
Kroje jednoelementowe to kroje o tej samej grubości linii, zazwyczaj bez ozdobników.
Świetnym przykładem jest tutaj Tahoma i Verdana.

Kroje dwuelementowe to takie, w których litera posiada różne grubości linii, np. linie poziome są cieńsze niż pionowe. Takie kroje pisma są wykorzystywane w dłuższych tekstach, ponieważ w druku czyta się je znacznie lepiej niż kroje z literą jednoelementową.

Podział 2

Kroje szeryfowe: posiadają szeryfy, czyli ozdobne (najczęściej poziome) krótkie kreski, które często stanowią stopki litery. Wiele źródeł ogólnikowo opisuje sposób ich powstania, wskazując na starożytny Rzym, gdzie pismo kuto w kamiennych tablicach przy użyciu dłuta, zostawiającego charakterystyczny ślad. Kroje szeryfowe to popularny Garamond czy Rockwell

Kroje bezszeryfowe: najprościej rzecz ujmując, nie posiadają szeryfów. Początkowo nie miały zbyt wielu zwolenników, jednak obecnie w dobie komputerów, bardzo dobrze prezentują się na ekranie, sprawiając wrażenie schludnych i czystych. Przykład: Helvetica, Franklin Gothic.

Podział 3

Kroje proporcjonalne: litera ma swój naturalny kształt, l jest węższe od m, a odstępy międzyliterowe są równe.

Kroje stałe: szerokości poszczególnych liter są do siebie zbliżone, tak aby znaki w pionie układały się w kolumny. Inaczej nazywamy go krojem maszynowym.